De heenreis

De reis is goed verlopen. We zijn veilig aangekomen. Het al aanwezige vakantiegevoel groeide flink toen we het vliegtuig instapten. In het vliegtuig waren we duidelijk in de minderheid. Een veelheid aan kleuren en geuren kwam ons tegemoet. Prachtige tulbanden in allerlei kleuren, zelfs knalroze. Een jongetje van een jaar of 12 had een mini tulbandje denk om te oefenen:-)
Contact ontstond niet vanzelf, niet alleen met ons niet, ook bij anderen niet. Zelfs toen het peutertje voor ons flink huilde bij het opstijgen, keek niemand op of om. Geen geirriteerde veelbetekenende zuchten of blikken. Slechts berusting.
Daardoor kregen de ouders de kans om het jongetje te laten huilen en simpel te troosten. Het hielp, het jongetje werd snel stil.
Bijna aan het eind van de vlucht lukte het Ron om de stewardess te laten glimlachen om zijn herhaaldelijke vriendelijke gedienstige houding.
Een oudere zelfverzekerde man met een grijze baard en prachtige zwarte tulband maakte aan het eind van de reis contact met een vriendelijke glimlach naar ons.
Bij de douane aangekomen werden we, ondanks onze goede voorbereiding, onherroepelijk en geïrriteerd weggestuurd omdat we 'het' papier nog moesten invullen. (A6 formaatje)
Daarop moesten we de eerder verstrekte informatie opnieuw zetten; zouden ze bang zijn dat we willen blijven?
Het inleveren hebben we snel aan een andere balie gedaan, bij een man die wat gemotiveerder en actiever in zijn rol van douane beambte zat:-)


Groetjes

Later volgt meer. Dit wordt de 4e poging om dit up te loaden, hopelijk nu met succes.