Mathatman Ghandi en schooluniformen
Door: Marie-Louise
Blijf op de hoogte en volg Marie-Louise
03 November 2016 | India, Delhi
We zijn op de plek geweest waar Mahatman Ghandi is gecremeerd. Er is een herdenkingsmonument in een mooi park. We zijn niet de enige toeristen, wel bijna de enige Europeaanse. Wat opvalt is dat er heel veel Indiërs zijn. De plek is rustgevend door het park, maar voelt niet indrukwekkend aan.
Als ik onze gids Sanjay, vraag of deze plek ook als bedevaartsoort wordt gebruikt ontkent hij dat. (Hij is ook Indiër). Wel komt bijna iedere Indiër hier wel een keer kijken. Dat verklaart misschien waarom iedereen zo vrolijk is en zich op ons richt. We krijgen veel aandacht van een groep schoolkinderen.
Sanjay vertelt dat tegenwoordig de meeste kinderen in India naar school gaan, soms in ochtend- of middagshifts, soms hele dagen of kostschool. De regering zorgt dat iedereen, arm en rijk, de benodigde schooluniformen hebben. Als er een groep oudere jeugd langskomt, met lossere stropdassen en blouses uit broeken vertelt Sanjay dat uniformen tot zestien jaar verplicht zijn. De bijna zestienjarigen vinden de uniformen meestal niet meer zo leuk, wat de slordigere kledingstijl verklaart. Leuk om te zien dat de ruimte voor dit 'verzet' er ook is:-)
De hele dag door heb ik schooluniformen gezien. Wit met groen, rood of paars, tot en met een bijna 'Burberry' ruit. Meisjes met rokken, blouses, kousen en matchende haarelastiekjes. Jongens met broeken, bloezen en stropdasjes. Leuk om te zien.
Wat ik goed vind aan de gelijke kleding, in deze context, dat verschillen wegvallen. Iedereen is gelijk. Geen 'kasten' hiërarchie veroorzaakt door kleding of het gebrek daaraan.
Een ander doel in India is de discipline die het dragen van uniformen oplevert.
Bij ons in Nederland is het contrast heel veel malen kleiner tussen arm en rijk.
Daardoor zouden schooluniformen in Nederland, met als doel gelijkheid, geen toegevoegde waarde zijn. Wellicht discipline, maar dat is niet mijn stijl. Ik ben meer van het 'empoweren'.
Ik kan zo geen ander groot voordeel bedenken. Dus vooralsnog ben ik geen voorstander van schooluniformen in Nederland.
Tot later xxx
Als ik onze gids Sanjay, vraag of deze plek ook als bedevaartsoort wordt gebruikt ontkent hij dat. (Hij is ook Indiër). Wel komt bijna iedere Indiër hier wel een keer kijken. Dat verklaart misschien waarom iedereen zo vrolijk is en zich op ons richt. We krijgen veel aandacht van een groep schoolkinderen.
Sanjay vertelt dat tegenwoordig de meeste kinderen in India naar school gaan, soms in ochtend- of middagshifts, soms hele dagen of kostschool. De regering zorgt dat iedereen, arm en rijk, de benodigde schooluniformen hebben. Als er een groep oudere jeugd langskomt, met lossere stropdassen en blouses uit broeken vertelt Sanjay dat uniformen tot zestien jaar verplicht zijn. De bijna zestienjarigen vinden de uniformen meestal niet meer zo leuk, wat de slordigere kledingstijl verklaart. Leuk om te zien dat de ruimte voor dit 'verzet' er ook is:-)
De hele dag door heb ik schooluniformen gezien. Wit met groen, rood of paars, tot en met een bijna 'Burberry' ruit. Meisjes met rokken, blouses, kousen en matchende haarelastiekjes. Jongens met broeken, bloezen en stropdasjes. Leuk om te zien.
Wat ik goed vind aan de gelijke kleding, in deze context, dat verschillen wegvallen. Iedereen is gelijk. Geen 'kasten' hiërarchie veroorzaakt door kleding of het gebrek daaraan.
Een ander doel in India is de discipline die het dragen van uniformen oplevert.
Bij ons in Nederland is het contrast heel veel malen kleiner tussen arm en rijk.
Daardoor zouden schooluniformen in Nederland, met als doel gelijkheid, geen toegevoegde waarde zijn. Wellicht discipline, maar dat is niet mijn stijl. Ik ben meer van het 'empoweren'.
Ik kan zo geen ander groot voordeel bedenken. Dus vooralsnog ben ik geen voorstander van schooluniformen in Nederland.
Tot later xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
