Jaipur

Vandaag in Jaipur aangekomen. Jaipur is ook weer een grote stad, met ongeveer 6 miljoen inwoners! Prachtige plaats, ook hier weer erg veel armoede. Toch maakt Jaipur een wat rijkere indruk, misschien omdat hier veel rijke industrie is. De stad staat bekend om zijn diamanten, zilver en edelstenen handel. Daarnaast ook zijn productie van stoffen en tapijten.
Vandaag bij een bedrijf geweest dat zelf stoffen 'batikt'. Mooi om te zien. Ik heb nog wel even gevraagd of ze de Vlisco kennen. Dat was niet zo haha.
Daarna gezien hoe ze een vloerkleed weven met de hand.
Ron vroeg of ze ook vliegende tapijten hebben. Zegt die man :" ja!"
Later bij de demonstratie van hun vloerkleden, pakt de man een zijden tapijt, laat het opvouwen en in een tas doen. Zegt hij "neem maar mee naar Nederland in het vliegtuig; een vliegend tapijt!" :-) :-)

We zijn overigens niet in de woestijn. Er is hier veel groen. Vooral veel 'Nimbomen ', volgens onze gids erg belangrijk, omdat deze 24 uur per dag zuurstof aanmaken.

Nieuwe vruchten, voor mij tenminste, geproefd. De knoppen van waterlelies; 'Singala's', ze smaken prima. Lichtzoet in de vorm van een hartje met een dun vliesje dat aan kastanjes doet denken.

In Nederland gebruiken wij vaak basilicum. Vaak in combinatie met tomaten. Hier wordt het zo mogelijk nog meer gebruikt. Alleen dan omdat het een heilige plant is van de god Rhaan! Het wordt op allerlei religieuze plaatsen geplant.

Wat je hier veel ziet aan gebouwen, of zeg maar rustig bij alle grotere gebouwen, zijn olifanten.
De olifantengod Ghanesha verwelkomt mensen en brengt geluk. Vandaar dat in de stenen van gebouwen olifanten verwerkt worden.

In Jaipur veel zwerfhonden. De meesten met schurft. Wat opvalt is dat honden geen toenadering zoeken. Ze lijken te berusten in hun 'lot' en slapen veel midden op straat of eten wat uit het riool.
Gister zagen we vier volwassen honden, duidelijk familie van elkaar. Tja, ik ben misschien wat te 'soft', maar dat raakt me ook. Zouden ze bij elkaar steun vinden? Of verbondenheid, of simpel een grotere kans op overleving?

Alles is hier anders. Brommers hebben voor mij een totaal andere betekenis gekregen. Hier worden letterlijk gezinnen van vier of vijf! of vrienden of wat dan ook van elkaar, op 1 brommer van de ene plek naar de andere getransporteerd. Met bagage in de hand!
Een grappige tegenstrijdigheid die we tegenkomen is een bromfietser die zijn helm om z'n arm heeft hangen, maar ondertussen wel een mondkapje tegen de smog draagt ;-):-)

Nou ja, al met al is de levensverwachting hier voor vrouwen ongeveer 80 jaar, voor mannen 76. Dat is dus ook niet zo gek veel lager dan bij ons. Blijkbaar zijn mensen resistent voor de stinkende hoeveelheden vuil en het gebrek aan hygiëne dat we tegen komen.
Inmiddels weet ik en zie ik hoe hard dit land werkt om uit de armoede te komen. Kinderen gaan allemaal naar school. Gratis of op prive scholen. Ze worden allemaal met schoolbussen opgehaald, tenzij ze in een internaat zitten. Dat zijn vaker de rijkere kinderen.
Om te zorgen dat iedereen ook echt naar school gaat, krijgen kinderen gratis eten op school :-) :-) :-)
Dat, en dat alle ouders, en misschien wel vooral de arme ouders, weten dat opleiding de sleutel is om een betere toekomst te kunnen krijgen, maakt dat bijna iedereen ook echt gaat.
De toegang tot gezondheidszorg is gratis voor iedereen.
Als je eenmaal je diploma hebt, kun je met die papieren vrij makkelijk een lening krijgen van de staat. De eerste drie jaar zonder rente.

Dat klinkt allemaal erg mooi, maar in de praktijk is dat op straat nog niet zichtbaar. Ik heb vandaag een 'discussie' met een paar reisgenoten gehad. Er werd gezegd dat deze kinderen niet beter weten en misschien wel gewoon gelukkig zijn. Daar valt wel iets voor te zeggen, maar toch vind ik dat te kort door de bocht. Deze kinderen en hun ouders komen nooit verder dan overleven. Werken aan zelfontplooiing komt gewoon niet aan bod. Dat maakt een leven altijd op het scherpst van de snede. Want je weet nooit of je voor morgen eten of een dak boven je hoofd hebt, voor jezelf of voor je kinderen...Dus nee, dat maakt dat je mij niet overtuigd dat deze kinderen gelukkig zijn.

Gister zagen we vanuit de bus een jonge vrouw met een roze sari, zonder schoenen, met voetzolen zwart en verweerd van het vele lopen, liggend op de grond. Ze sliep. Een jongetje van een jaar of twee, met een groen t-shirtje en verder helemaal niets aan zijn lijfje, draaide zich met zijn blote billetjes tegen haar aan, lepeltje lepeltje.....Gewoon overdag, midden in de stad, midden op een soort van trottoir, midden tussen de mensen...en niemand reageerde....niemand zag het jongetje dat warmte bij z'n mama zocht die hopelijk alleen maar lag te slapen.......

Een collega, (nog bedankt voor de tip Ronald), gaf me het advies om te gaan letten op wat goed is in India. Dat ga ik proberen. M'n ogen sluiten ga ik niet doen, maar focussen op ontwikkeling en groei. Ik wil proberen wat spelende kinderen vast te leggen op foto's.

Foto's uploaden is lastig. Ik heb vaak slecht of geen internet, maar ik ga m'n best doen. Op Facebook staan er in elk geval ook. (Gaat makkelijker)

Wat bijzonder in dit land is, dat er veel verschillende religies naast elkaar zijn. Ze zijn zelfs met elkaar vergroeid. Het heeft grote groepen Hindoestanen (80%), Moslims, Boeddhisten en de 'Sikhs'.
Iedereen mag geloven wat hij wil en meerdere goden vereren .
Ron ging vandaag een tempel binnen en kreeg van de monniken daar een oranje stip op z'n voorhoofd. Zonder uitzondering vind iedereen onze interesse, die ook oprecht is, prettig.
Ron kreeg ook nog een ander verzoek. Een wat oudere man had gezien dat Ron shag rookte. Of hij een shaggie mocht van Ron. Elke keer als Ron er langs kwam vroeg hij er een, die Ron dan ook mooi voor hem draaide:-)

Het is tijd om naar bed te gaan. Ik probeer zo nog wat foto's up te loaden. Tot volgende keer weer xxx