Bahatpur
Door: Marie-Louise
Blijf op de hoogte en volg Marie-Louise
07 November 2016 | India, Baharampur
Vandaag staat hier in de krant dat in Delhi de kinderen de komende drie dagen niet naar school mogen, vanwege de enorme smog die blijft hangen. De concentratie fijnstof is 17x hoger dan toegestaan. Het wordt vergeleken met een situatie in1952, waarbij 4000 mensen zijn overleden! De regering gaat in beraad hoe ze het probleem op kunnen lossen. Omdat hier bijna geen wind is en het niet regent, behalve in het seizoen dat net voorbij is, trekt de smog niet vanzelf weer weg.
Een optie die genoemd is, dat even nummerborden op de ene dag mogen rijden, oneven nummers op de andere dag.
Ben benieuwd!
Beter nieuws is dat ze in Jaipur gaan starten met huis aan huis ophalen van afval :-) Zou je je kunnen voorstellen dat jouw huisvuil niet opgehaald wordt???
Afval wordt hier overal neergegooid. Er zijn geen prullenbakken, dus verzamelen heeft weinig zin. Op veel plaatsen, vooral buiten de stad is er geen riolering, maar loopt er een stroompje door het dorp waarin alles, maar dan ook alles, van urine en ontlasting drijft.
Het niet ophalen van huisvuil en het riool, maakt dat het niet alleen vies en rommelig eruit ziet, maar dat het dat ook echt is! Eén broeinest van bacteriën. Het kan niet anders dan dat het ook ongedierte aantrekt, hoewel we geen ratten zien.
In Jaipur, een grote stad, is het riool verzonken in de stoep en afgedekt met betonplaten.
Het ophalen én de bio brandstof die ze vervolgens van het huisvuil maken is 100 punten voor Jaipur! Nu de dorpen nog!
Sanjay vraagt of we onderweg bij de 'apentempel' willen stoppen om te kijken. Nou ja, zoals heel veel mensen willen wij natuurlijk wel aapjes kijken.
Wat we daar aantreffen overtreft al mijn verwachtingen!
Op een bergje stopt de bus. We stappen uit en ik zie mensen, vies en slecht gekleed, zitten met kleedjes in allerlei kleuren, waar verkoopwaar op ligt. Niet voor toeristen, maar vooral voor lokale bevolking, omdat hier zelden westerse toeristen komen. Er lijkt een duidelijke hiërarchie. Hoe armer je bent, hoe lager op de berg je zit.
Souvenirs, maar ook pinda's, maïs, granen en bananen zijn te koop. Tussen al die spulletjes liggen bij verschillende kraampjes rode bergjes kleurstofpoeder, soms gemengd met goud, soms helemaal oranje. De kleurstof is bedoeld om de stip op het voorhoofd aan te brengen. Je krijgt of zet die stip als je in de tempel bent gaan bidden. Tegenwoordig wordt de stip ook gebruikt als versiering. Als je een stip of streep aan de grens van je hoofdhuid hebt, dan betekent dit dat je bent getrouwd.
We lopen tussen de kleedjes door naar boven. Enkelen mensen vragen om geld, chocolade of koffie. Hoe verder we naar boven lopen, hoe luxer de artikelen worden die te koop liggen. We worden veel begroet, soms door vriendelijk knikken, glimlachen en soms met een stralende lach. Ron en ik worden vaak gevraagd om mee op de foto te gaan. Ik dacht eerst dat dat bij alle groepsgenoten zo was, maar dat is niet zo. De twee blonde dames in ons gezelschap worden regelmatig gevraagd. Misschien komt het omdat Ron en ik beiden uitstralen dat we het leuk vinden en ervan genieten? Het levert ons in elk geval heel veel contact met Indiërs, jong en oud op :-)
Terwijl we omhoog gaan zie ik vreemde koeien. Eerst eentje met vijf poten, daarna eentje met een poot die uit z'n schouderblad groeit met een hoef eraan. Zo zijn er een heel aantal koeien die zo'n vergroeiing of moet ik zeggen mutatie hebben. De koeien zien er verder gezond uit. Dus het is blijkbaar geen probleem. In India geloven ze in karma. In dit geval betekent het waarschijnlijk dat de koe zo heeft moeten zijn en hij geluk en voorspoed brengt.
De volgende etage bestaat uit een aantal kermisattracties, die vooroorlogs aandoen. De attracties worden aangedreven via een aggregaat en een, voor mijn gevoel, antieke motor. (een oud '1 pittertje' zegt Ron, maar dat zegt mij nog niets, daar heb ik geen verstand van) Er staat een ijzeren reuzenrad zoals ik heel vroeger wel eens ooit heb gezien. Er zit niemand in, als ze het aanzetten blijkt het enorm hard te gaan. In 10 seconden maakt het een volle ronde! Ik zou er zeker niet indurven, ik zie in gedachten al voor me dat het rad afbreekt en zo de berg afrolt haha. Maar blijkbaar ben ik niet de enige want er zit niemand in.
Er staat ook een schip. Het schip, weer een ijzeren frame, staat 'aan'. Het gaat van links naar rechts, omhoog en omlaag, precies zoals we dat van de westerse pretparken kennen. Wat grappig is, dat er twee jongens in staan die bij de attractie horen. Waarschijnlijk moeten ze de kaartjes ophalen of zo (vertaalt naar mijn westerse verwachting). Wat ze doen, en dan vooral in hun houding, lijkt precies op dat wat jeugd die in Nederland op de Kermis werkt, doet. Ze staan daar een partij stoere onverschilligheid en onoverwinnelijkheid uit te stralen, terwijl ze, in plaats van zittend, staand op het schip meebewegen. Grappig dat jeugd zich op een andere plek van de wereld net zo gedraagt :-)
Als we verder naar boven lopen zie ik een gebouw of soort van open etage, waar een Indiase vrouw haar bovenlichaam ontbloot.
Eerst denk ik nog heel even dat het een foutje is, maar terwijl we met de meute mee doorlopen naar boven, zie ik meer vrouwen die zich uitkleden of met naakt bovenlijf staan. Er is een soort van zwembad waar ze zich in dompelen. Ook mannen kleden zich uit en gaan in hun ondergoed het water in. Niet alle vrouwen gaan naakt, hoewel het eerlijk gezegd niet minder uitdagend is als ze met een dunne gekleurde sarie, onder water gaan en omhoog komen. 'Miss wetshirt' zou verliezen van menig Indiase vrouw. Foto's maken mag niet. Uiteraard worden er dus foto's gemaakt.
Overigens trekken de 'waterdompelaars' zich totaal niets aan van alle bekijks die ze trekken.
Later vertel ik verder. We gaan nu eerst even eten.
Ben weer terug. Redelijk gegeten. De rijst begint wat saai te worden, dus hebben frietjes besteld. Helaas waren ze niet goed gebakken en half rauw. Nou ja, niet de grootste ramp. Kregen alsnog een portie rijst bij de kip.
Waar was ik...o ja, de tempel van de apen.
Toen we op het volgende plateau aankwamen zien we waarom het tempel van de apen genoemd wordt. Dat is niet alleen omdat ze de apengod aanbidden, maar ook daaraan offeren. Bananen, pinda's, rijst,maïs en meer.
Dat heeft als gevolg dat de plek een paradijs voor apen is. Er is een enorme overdaad aan voeding voor apen! Die zijn daar dan ook zo ontzettend veel, dat het met recht de apentempel genoemd wordt!
Aapjes zijn en blijven leuk om naar te kijken. De pinda's die Ron toch, ondanks het advies om dat niet te doen, had meegenomen, werden amper bekeken. Haha, heeft z'n 'burgelijke ongehoorzaamheid' deze keer niets opgeleverd:-)
Boven de tempel begint een bos. We zijn heel dicht bij een boom als er in één keer een hoop herrie uit de boom komt. Een flinke troep apen (of zeg je groep?) begint te schreeuwen en vechten. We gaan maar snel de weg terug naar beneden.
Onderweg staat een heel klein tempeltje. Ron en ik kijken naar binnen en een man nodigt ons uit om te komen kijken.
Op het moment dat wij binnen zijn doet hij achter ons de deur op slot!
Als we dichter bij het altaar van de apengodin komen, moeten we dicht bij elkaar gaan staan.
Ik rechts, Ron links. De man pakt een stokje met een oranje punt kleurstof eraan, neemt mijn hand en begint zingend een mantra op te zeggen. Vervolgens zet hij bij mij een oranje stip op m'n voorhoofd. Daarna doet hij dat ritueel bij Ron hetzelfde. Dan pakt hij een rood geel touwtje en begint dat als een armbandje om m'n pols te draaien. Na dat bij Ron te herhalen, hangt hij een bloemenkrans van afrikaantjes om onze nek. (zie je hier overal hangen). Daarbij vertelt hij dat we samen een goed karma hebben. Maar Ron mag geen ruzie met mij maken, zegt hij met opgeheven vinger.(haha, gelukkig hebben wij nooit ruzie, dus dat komt goed) Tenslotte legt hij ons met onze door bandjes versierde polsen naar voren en om elkaar gedraaid en zet ons zo op de foto.
Ik zou wel willen zien hoe die monnik of wat hij dan ook was, zou reageren als hij weet dat wij niet getrouwd zijn en niet eens samenwonen. Haha, misschien denkt hij wel onze (niet bestaande) huwelijksceremonie dunnetjes over te doen.
Al met al vond ik het wel leuk. Het was wel een speciaal en intiem momentje.
Overigens kostte dit ook weer iets. Alles en bijna iedereen wil hier betaald worden. Toen de man een deksel van een schaal tilde, lag er als hint een briefje geld bij. Maar goed, waar kun je een ceremonie voor 200 roepie beleven? (200 roepie is €1,40)
In de bus aangekomen, snel de stinkende afrikaantjes (of mogen die misschien ook niet meer zo heten?) afgedaan.
Bij de volgende bezienswaardigheid vertelt Sanjay dat de man van deze koningin (er zijn er nogal wat in India) deze waterput met sociale functie en privé zwembaden, speciaal voor zijn vrouw heeft gebouwd.
Dat doen die Indische koningen wel meer blijkbaar. Nou ik weet niet helemaal zeker of ik me gelukkig mag prijzen; Ron wil voor mij wel een zandkasteel bouwen op scheveningen. Maar ja, hij is dan ook geen koning van India, dat scheelt. :-) :-) :-)
Toen we de eerste keer de slipper voor aan de bus zagen hangen moesten wij met z'n allen lachen. We geinden dat er iemand aangereden zou zijn. Wat we werkelijk dachten is dat die door de puinhoop op straat, aan de bus was blijven hangen.
Vandaag zie ik het ook bij een zelfgebouwde auto. Sanjay vertelt dat dat voor veiligheid is. Evenals citroen en peper, die je ook vaak in auto's ziet, brengt dat veiligheid. Tja, dus als je een auto met een slipper aan de bumper ziet, dan weet je waarom! :-)
Die veiligheid is ook wel nodig, want na de koffie aan de snelweg, vind de buschauffeur het makkelijker en sneller om even 500 meter tegen het verkeer in te rijden.:-o :-o Maar gelukkig heeft de slipper geholpen!
Sanjay heeft vandaag het thema over het kastenstelsel in de bus. (elke dag een ander thema)
In de stad is er zowel armoede als rijkdom en is er nog steeds veel verschil, maar niet anders dan in andere landen volgens Sanjay. Hij vergelijkt het met een vliegtuig. Daarin vliegen sommigen businessclass en anderen niet. Ook dat is een uiting van rijkdom en het gevoel van een hoger status te hebben.
En daar ben ik het met Sanjay eens, die verschillen zijn overal.
Op het platteland en bij de oudere generatie in India is het nog lang niet voorbij, maar elk jaar verbetert het. Gelukkig ook maar.
Tegenwoordig is er een verplichte quote van deelnemers uit de laagste kasten in de regering en in beroepen als arts en dergelijke. De regering wil daarmee voorkomen dat niet alleen de, van oorsprong rijken, het voor het zeggen hebben. Dus alweer 100 punten voor India!
We gaan vandaag op de fiets een vogelsafari doen. In een vogelreservaat krijgen we allemaal een fiets en fietsen we een kilometer of 6 a 7 een rechte weg. Links en rechts van die weg, zien we allerlei vogels. Leuk, niet spectaculair als je liever olifanten dan ooievaars ziet.
Vandaag slapen we opnieuw in een prachtig hotel, vol met nog mooiere fresco's. Elke keer denk ik dat het niet nog mooier kan, maar elke keer gebeurt dat toch. Het is hier zo onvoorstelbaar mooi. Elke dag is een aaneenschakeling van hoogtepunten. Ik weet nu al dat ik niet genoeg heb aan 17 dagen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley