Roepies, werk en bruilof!

Het leven hier is een stuk goedkoper dan in Nederland. Waar we ook komen, we worden altijd door straatverkopers aangesproken. De een nog goedkoper dan de ander. Zo heb ik een setje van 10 versierde pennen voor 100 roepies, nog minder dan €1,50. Ik weet dat je bij de Action ook goedkoop kunt kopen (wie weet is dat ook wel afkomstig uit India), maar hier kost het allemaal bijna niets. Prijzen voor bijvoorbeeld een colaatje variëren van 30 roepie tot 150 roepie. Er is geen eenduidige richtlijn.

Mensen kunnen hier voor de staat werken, dat is vast en biedt allerlei zekerheden. Dan heb je recht op vakantiedagen en 15 ziekteverlofdagen per jaar. Je werkt 40 uur per week en bent in het weekend vrij. Je krijgt een 13e maand, vakantiegeld en 6 maanden zwangerschapsverlof.
Je salaris varieert tussen de 350 euro en 2200 euro bij een heel erg goede baan waar je elk jaar verder in bent gegroeid. Mannen en vrouwen verdienen hetzelfde. Je hebt recht op verzekering en pensioen. Maar dit alles is alleen als je een soort van ambtenaar bent. Als je in de privésector werkt is alles anders. Privesector is al het werk, behalve dat van ambtenaren. Daar heb je al die voorzieningen van verlof, vakantiedagen, vakantiegeld en pensioen niet. Je werkt dan vaak 6 á 7 dagen per week, 9 uur per dag of meer. Overuren worden niet uitbetaald en je hebt geen rechten op verzekeringen en dergelijke. Salaris varieert van €200,- tot ongeveer €1000,-. Omdat iedereen fooien krijgt wordt dat salaris laag gehouden. (ben ik nou gek of is dat nou een omgedraaide wereld?)
Inkomstenbelasting begint bij 18%, maar hoe meer je verdient, hoe meer rente je betaald tot een maximum van 28 %.

Het thema in de bus is bruiloften.
Trouwen wordt als erg belangrijk gezien. Mensen moeten de naam voortzetten. Kinderen die buiten een huwelijk worden geboren hebben geen plek in de samenleving. Zolang een man zijn kinderen niet erkent bestaan kinderen officieel niet.
Gelukkig is de leeftijd met 10 jaar verhoogd ten opzichte van vroeger en mogen meisjes vanaf hun 18 jaar trouwen en jongens vanaf 21 jaar.
In 75% van de trouwerijen zet de familie een advertentie in de krant voor een bruidegom. Daarin promoten ze de status van hun dochter en zoeken een gelijksoortige jongen.
Als de aanstaande bruid en gom elkaar leren kennen is tegenwoordig een chaperonne niet meer nodig. Wel is seks verboden en mogen ze niet samenwonen.
Is het huwelijk uiteindelijk goedgekeurd door de familie, dan wordt de astroloog geraadpleegd. Die kan vertellen wanneer er getrouwd kan worden, maar ook óf het kan. Als hij het niet goedkeurt, gaat het huwelijk niet door. Ook geeft de astroloog een naam aan toekomstige baby's .
Het uiteindelijke feest wordt door beide families betaald en zal zo groot mogelijk zijn.

Homo's mogen niet trouwen, maar wel samenwonen. Officieel mag het allemaal niet, maar er is geen verzet tegen.

Ze zeggen wel eens: Toeval bestaat niet....
Vanavond is hier in het hotel een bruiloft. Mensen in het hotel en onze gids zeggen dat we welkom zijn. Als de bruidegom aankomt, vallen we stil van verwondering. Alles in de tuin van het hotel is omgetoverd tot een sprookje uit duizend en een nacht. Overal doeken gedrapeerd over hoge stellages. Een heus podium waar de bruid en bruidegom kunnen zitten. Langs de lange rode loper staan grote potten met allerlei prachtige boeketten van kunstbloemen.(prachtige kunstbloemen????!!!) De bekende, nu lange slingers met echte Afrikaantjes hangen over de draperieën.
De gom zelf heeft prachtige lange bewerkte gewaden, met een bijpassende donkerrode tulband. Hij heeft nog net geen sabel, dat zou het wel compleet maken. De bruid draagt een rode lange jurk, bewerkt met zilver en goud. Onder de make up is haar gezicht is bleker gemaakt. (teken van welvaart en schoonheid hier)
Later hoor ik dat de kleur van de jurk niet met religie te maken heeft, maar meer gewoonte is en vooral vrolijk en mooi word gevonden.
Als de gom aankomt in zijn duizend en een nacht koets, lopen prachtig versierde paarden en kamelen daar voor en rondom. Ze worden begeleid door mensen met allerlei felverlichte draagbare stellages, trommelmuziek en dansers. Wat een kleursensatie!

Een groepje mannen vormt al snel het middelpunt. De trommels spelen ritmische hun opzwepende muziek. Steeds harder gaan de trommels.
Al snel beginnen de mannen van beide families met elkaar te dansen op het slagwerk. Als het ritme versnelt, versnellen de mannen ook. Één Hindoestaanse vrouw doet mee in de groep. Als de muziek stopt, stoppen de mannen. Vrijwel meteen start er een nieuw ritme, eerst nog rustig en zacht. Tot er iemand geld aan de broer van de bruidegom geeft. Dan wordt er een naam genoemd en die mag in de kring gaan dansen en een partner meenemen. Soms danst de vrouw uitbundig mee. (hopelijk is de opbrengst voor het bruidspaar)
Opnieuw begint het spel van snelle opzwepende muziek.
Ron, wordt plotseling door de vader van de bruid meegetrokken om mee te dansen. Al snel danst hij met veel plezier en net zo uitbundig mee. Hij krijgt opnieuw een slinger van Afrikaantjes om en nu een officiële uitnodiging voor de bruiloft. :-)

Later in de tuin, waar het feest plaatsvind, zitten we tussen de bruiloftsgasten. We zitten rondom een half vat met brandend hout erin. In het begin zoek ik even naar mijn rol. Ik wil niemand beledigen en weet ook niet of ik erbij moet gaan zitten. Omdat er overal vrouwen lopen, ga ik toch maar naast Ron zitten tussen de groep van ongeveer 8 mannen. Gesprekken voeren gaat moeizaam, Engels is toch niet zo gewoon hier. Ik spreek een jongen van een jaar of 19 aan. Hij blijft onze tolk voor de hele avond.
Wat een geweldige avond! We zijn zo ontzettend welkom. Mensen willen, ondanks de taalbelemmering, van alles van ons weten, en vooral met ons op de foto. We zegenen de bruid en gom door achter ze door te lopen en even te blijven staan, uiteraard ook om te poseren voor de foto in hun trouwalbum. Daarna met de moeder van de bruid op de foto gegaan, met de vader, opa's, oma en de rest van de familie volgens mij.

Behalve dat de omgeving sprookjesachtig is, dat er rondom een buffet is en dat men met drank, alcoholvrij rondgaat is er weinig te doen. De eigenlijke ceremonie begint pas na middernacht en duurt tot de ochtend. De naaste familie is daarbij, dus wij blijven niet en gaan tegen een uur of elf, ondanks de vele bezwaren.
Een verantwoordelijk, goedbedoelende medewerker van het hotel komt nog wel even waarschuwen. (of klikt hij bemoeizuchtig???)Blijkbaar, iets verder van het podium vandaan, wordt er illegaal drank gebruikt. Ik kan daar maar beter uit de buurt blijven, want het is daar niet veilig :-) (heb maar niet aan hem verteld dat in Nederland alcohol een legale drugs is en men vindt dat een feestje zonder alcohol geen feestje is)

Met de jongen, 19 jaar kan ik een leuk gesprek voeren. We hebben het over India en Nederland en allerlei andere onderwerpen. Als ik naar zijn toekomst vraag stelt hij mij de vraag hoe hij iets kan betekenen voor de wereld. Hij studeert nu nog, maar is er niet zo goed in. Hij raakt me daarmee....hij accepteert zichzelf en zoekt binnen zijn mogelijkheden hoe hij bewondering kan verkrijgen. (van mij?)
Wat een heerlijk en geweldig lieve jongen....Zo vertederend. Zo puur nog en zoveel goedheid in zich!
We hebben het over zijn talenten en over Mahamad Ghandi. Uiteindelijk geeft hij het advies voor zichzelf aan mij. Hij wil proberen vanuit een gebalanceerd en goed leven iets voor een ander te betekenen. Hij reageert daarmee op het dilemma dat ik met hem deel van schuldgevoel over mijn 'rijkdom' ten opzichte van de armoede in India. Ik mag accepteren dat ik het goed heb, want alleen dan kan ik iets voor een ander betekenen....

Als ik aan hem vraag of hij, zoals hier gebruikelijk is, een gearrangeerd huwelijk, zal aangaan, vertelt hij me dat hij tot tien dagen geleden een relatie had met het meisje zonder wie hij niet kan ademen of leven. Helaas is haar vader erachter gekomen en nu mogen ze elkaar niet meer zien:-(
Ze hadden gepland om vanuit hun studie op zichzelf te gaan wonen en dan een openlijke relatie met elkaar aan te gaan. Helaas is het anders gelopen.
Hij hoop dat hij haar nog kan zien in de toekomst.
Ik geloof met hem, dat als 'het' zo moet zijn, dat het dan goed komt.
Hij laat me stiekem een foto van haar laten zien. Niemand, op een paar vrienden na, weet van hun liefde....

Tot morgen xxx