Toch nog een overweldigende laatste dag...

De trein is ok. Het is niet erg bijzonder, wel gezellig. Als echte kuddedieren blijven we bij elkaar. Tussen Indiërs zou het vast leuker zijn. Maar ja, toch wel handig, de reservering was op stoel, dus er was geen werkelijke keus.

Net als de anderen in de groep dacht ik dat de reis compleet was. Het is een aaneenschakeling van hoogtepunten geweest. Daar kan eigenlijk niets meer bij, dacht ik..... Mn hoofd voelt als een spons die zo vol is van alle indrukken, dat ik eerst dingen moet gaan verwerken om weer iets op te kunnen nemen. Ik had het fout.

We gaan naar een lotustempel. Wat een geweldig bouwwerk! Stel je een lotusbloem voor je, maar dan van mooi glad wit beton, met 9 grote bladeren aan de buitenkant en daarbinnenin steeds kleiner. Volmaakte symmetrie van zo'n 30 meter hoog gok ik.
Daarom heen 9 vijvers, ook van datzelfde mooie witte steen en overal prachtige wit marmeren vloeren.
Om het plaatje compleet te maken staat de bloem in een prachtig onderhouden park.
Het gebouw is pas enkele tientallen jaren oud en is gebouwd om mensen van alle religies, een plek te geven om te kunnen bidden. Binnen, in een grote zaal met honderden mooi afgewerkte houten banken, met wit marmeren zittingen, kan iedereen naar behoefte bidden of zitten.

Behalve het gebouw zelf is de sereniteit misschien nog wel indrukwekkender. Als we, op onze sokken uiteraard, naar binnen willen, moeten we in de rij komen staan. Niet scheef, maar netjes recht. Haha, voel me net weer een kind op school, ook het stil verzet in me komt weer op. (Volgens mij ook typisch westers:-) Hier is het allemaal wat volgzamer).
In het Hindi en daarna in het Engels vertelt een medewerker dat binnen niet gepraat mag worden. Je mag zolang blijven als je wilt. Foto's van de binnenkant zijn verboden.
De stilte is overweldigend omdat werkelijk iedereen stil is, ondanks dat we met honderden tegelijk binnen zijn.
Als Ron en Albert iets naar elkaar fluisteren wordt er meteen boos gekeken. Duidelijk genoeg, zij blijven nu ook stil:-)

Daarna de Sikth tempel....van goud!
Niet normaal....Een metershoge koepel van 22 karaats goud. Zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant. Binnen is een heilige plek; een soort bed met een boek erop en daar weer een kleed overheen. Die plek is omheind door een gouden hek. Ook weer prachtige fresco's, ingelegd met edelstenen. Onvoorstelbaar en onbeschrijvelijk al die pracht en praal. De foto's (Die later volgen) kunnen hier nooit recht aan doen. Grappig detail is dat ze bezig zijn met een restauratie. De steigers hebben ze in goudkleur geschilderd, zodat het niet zo opvalt haha.

In de Sikth tempel is ook iedereen van alle geloven welkom om binnen te komen. Mensen gaan daarnaartoe om te bidden, maar ook om te offeren. Ze offeren vaak geld. Ja ik weet het, ik dacht ook meteen aan al dat goud en zo. Maar dat is vanuit eerdere tijden. Dit geld wordt besteed aan eten. Bij de tempel is een groot complex, waar iedereen, arm, rijk, sikth, moslims, katholiek of wat dan ook, drie maal per dag gezamenlijk gratis kan eten.

We krijgen een rondleiding in de keuken, zoals we al vaker achter de schermen hebben gekregen tijdens deze vakantie. Hoezo welkom:-) Gigantische pannen met gigantische hoeveelheden voedsel wordt bereid.
Ik word gevraagd om door een wok van ongeveer 2 meter te roeren, dat gaat niet helemaal goed, even later zit ik en de man die het eten aan het bereiden was, vol met spettert van het gele currymengsel. Maar uiteindelijk na even oefenen lukt het me om de curry door te roeren.
In de zaal naast de keuken zijn ongeveer 250 mensen aan het eten. Buiten zitten, netjes op hun beurt te wachten, alvast veel nieuwe mensen klaar voor de volgende lading voedsel.

Onvoorstelbaar hoe gastvrij de mensen hier zijn.

Vanmiddag doen we de laatste inkopen hier in Delhi. Ik steek de straat maar weer over door aan Ron z'n arm te hangen. Noodzaak! Als je niet over genoeg bluf beschikt en gewoon doorloopt alsof je de enorme verkeerschaos niet ziet, dan kom je nooit aan de overkant. Ik weet niet hoe Ron het doet, maar zonder problemen doet hij dit keer op keer.

Mn tasje met laatste shampootjes en dergelijke wil ik graag nog weggeven. Ik kom een vrouw tegen met een peuter op haar armen. Ik geef haar een handvol zeepjes.
Even later kom ik Albert tegen. Hij vertelt dat hij net kleine shampoo flesjes en zeepjes te koop aangeboden kreeg. Haha, slim van haar, toch? Wel jammer, het haar van het kindje had waarschijnlijk nog nooit zeep gezien.

Net nog even wat inkopen gedaan van onze laatste roepies. Zo douchen en inpakken. Vannacht vertrekken we naar Nederland. Jammer, maar ook goed.
Ik heb een overweldigend geweldige vakantie gehad. Ik zal wel wat tijd nodig hebben om alles te verwerken, maar dat komt goed. Vind het ook superfijn om alle kleintjes en groten in m'n familie en zo te zien:-)

Als ik thuis ben ga ik de verslagen aanvullen met de bijpassende foto's en de vele aantekeningen. Sommige stukjes wat herschrijven zodat ik m'n vakantie kan bewaren en nooit meer zal vergeten
:-)

Groetjes xxx