Hoe heet het ook alweer...

Vakantie in eigen land klinkt vaak misschien wel wat goedkoop en simpel...Maar wat gebeurt er als je met een insider Amsterdam induikt...

Tegen half twaalf in de ochtend kom ik aan in Oostzaan. Ik leer al snel dat dit lieflijke dorpje met 400 inwoners dat net als Liessel elk jaar een heuse kermis heeft, voorheen gewoon bij Amsterdam hoorde. Als we met zn tweeen op de scooter over de dijk tussen het prachtige groen en de mooie oud hollandse huisjes rijden, verklaart de sfeer de autonomische keuze van Oostzaan. Dit voelt anders dan Amsterdam.

Eenmaal in Amsterdam aangekomen verandert het straatbeeld. Behalve de stijlvolle herenhuizen langs de vele grachten met de bijpassende kleurrijke bloemen op versierde bruggen, zie ik vooral veel auto's die het straatbeeld vullen en helaas ook wel domineren. Ik moet er even doorheen kijken om bijvoorbeeld het decor van het Prinsengrachtconcert te herkennen. Getooit met mijn creatieve voorstellingsvermogen lukt het voor de rest van de dag. Ik filter de autos weg en kijk er doorheen, daarbij realiseer ik, mede door de veranderingen die Nikkie ervaart in haar geliefde stad, dat ook de auto's een soort van tijdzone vormen. Het hoort nu eenmaal bij 2017. We stoppen bij de Albert Cuijpmarkt. De grootste markt van Nederland. Ik verheug me op de beroemde markt en alle bijzondere kraampjes die we tegen gaan komen. Nikkie begint meteen enthousiaat met het kopen van twee beenys . Leuk, ik ken de vrolijke hangende mutsen wel en besluit al heel snel dat ik ze inderdaad erg goed bij Nikkie vind passen. Even later word ik blij verrast met een kraampje met een winkel erachter, waar ik me weer even in India waan. De Sikht met zijn modern model paarse tulband die me helpt om een jurkje te kopen, is behalve erg meewerkend ook de vriendelijkheid zelf.
Hierna kopen we op deze grootste markt van Nederland, maar ook de rest van de dag niets meer. De markt startte veelbelovend, maar blijkt bijna in elke willekeurige stad van Nederland te kunnen staan. Ik ga zelfs twijfelen over het formaat van de markt, maar als ik hoor dat de markt er elke dag en avond van de week is, stel ik vast dat hij zonder enige twijfel de grootste markt, en de mooiste, gevarieerste en waarschijnlijk ook de enige markt in Nederland is die 7 dagen per week, 12 uur per dag open is.
Op het Waterloo plein blijkt een authentiekere markt te huizen, waar ik dan toch de gewenste Amsterdamse cultuur kan snuiven met vintage, extra vagante kleding en veel army kramen.
Grappig dat zelfs het colaatje dat we drinken, met een geboren en getogen Amsterdamse een andere, misschien wel intensere ervaring is. Dat ik in een winkel in het Engels word aangesproken is volgens Nikkie heel normaal. 'Waarschijnlijk praat ze geen Nederlands'. Ik moet er om glimlachen. Wat kan het simpel zijn. Ik vind het geen probleem om in het Engels te worden benaderd. Zelfs in een taal die ik niet zou verstaan. Zolang ik mijn gevraagde colaatje krijg, vind ik het oké.
Na een heerlijke zonnige en ontspannen lunch in het Oosterpark waarvoor we eerst bij de Turk een lamaçun halen, die in Amsterdam gedegradeerd lijkt te zijn naar een Turkse pizza, halen we in de Boterdiepstraat jeugdherinneringen op over kapot gesprongen bedbodems en carnaval in Amsterdam (echt waar!). We vervolgens onze 'gehelmde' scootertour naar het vernieuwde Rembrandtplein om daar te ervaren hoe men gebruik maakt van de groene ruimtes, terwijl we ononderbroken ons gesprek voortzetten en tenslotte op het museumplein, nog steeds in gesprek, onze laatste stopplaats houden. Elk plekje, elke straat waar we vandaag langs reden, elke plaats waar we onze interne mens voedden en ons vochtigheidsgehalte op peil brachten, leverde nog meer culturele voeding, verhalen en herinneringen op. Zittend op het museumplein bedenkt Nikkie we dat we eigenlijk geen foto's hebben gemaakt vandaag. Ik vind het niet erg. Dit verhaal is mijn 'foto'. Maar we besluiten ter plekke bewijs te leveren door zittend op het pas vernieuwde groene gras, genietend van de zon, een museumpleinselfie te maken.
Op de terugweg, maar ook de hele dag al, dwars door Amsterdam toerend achterop bij m'n wereldse nichtje, voelde ik me zelfs niet onveilig bij het zien van de tientallen politieagenten in en op allerlei vervoersmiddelen. Slechts dit voor mij opvallend aantal agenten, heb ik niet toegestaan me bewust te maken dat ze er waarschijnlijk niet voor niets zijn. Creatief filteren maakt je dag een stuk mooier!
Nieuwe plannen voor de volgende Amsterdamse dag worden gemaakt. Want een ding is zeker, ik heb nog maar gesnuffeld aan Amsterdam. De musea, maar zeker ook de underground de tour komen binnenkort op het programma!

Als we na een Oostzaans 'patatje' richting Brabant rijden, besluit ik om de volumeknop bij het lied van Brabant wat op te voeren in de hoop wat gepaste bluf over ons mooie geliefde en zachtaardige Brabant toe te voegen.
Het maakt allemaal niet uit, Nikkie kent de tekst bijna net zo goed als ik en we vervolgen de tocht enthousiast naar Brabant met af en toe beschamende meezingsessies op Michael Jackson, Guus Meeuwis en zelfs op Mary's boychild van Boney M. Gelukkig met mislukt bewijsmateriaal daarvan :-)
Morgen Brabant!