Mandawa

Het is nu ochtend en ik ben net wakker geworden in een Haveli, een koopmanswoning vol met allerlei muurschilderingen en prachtige kamers. Ik heb goed geslapen, had ook wel het een en ander in te halen. Gister veel gereisd en veel gezien. We hebben een touringcar voor onszelf, een groep van 14 en de reisleider (Sanjay), chauffeur(Mohan) en bijrijder (Radjo).
Gelukkig heb ik even niet zoveel nieuwe kinderen gezien in schrijnende situaties. Niet omdat die er niet waren, maar omdat we reizen. Daardoor slechts vluchtig dingen zien en m'n gedachten even ruimte kunnen geven om te rusten en wat dingen kunnen overdenken.

Onderweg veel van het landschap gezien. Langzamerhand lijkt het steeds meer woestijnachtige te worden. Het is vlak en we zien veel netjes omgeploegde rechthoekige akkers. Ploegen gebeurt vaak met de hand en of met behulp van muildier, soms met tractor. Huizen zijn vaak niet meer dan wat half gebouwde betonnen omhulsels, zonder dak en muren. Daaromheen zijn wat hutjes, soms tentenkampen van nomaden. Dorpjes waar we door rijden zijn een verzameling daarvan. Midden in die dorpjes zijn rijtjes huisjes of eigenlijk meer hutjes waar een soort van winkeltjes gevestigd zijn. Elk winkeltje verkoopt ongeveer hetzelfde. Een aantal ritsen met verschillende zakjes chips, vaak pittig en ritsen met andere zakjes inheemse lekkernijen waar ik me niet aan durf te wagen. Soms ook met een koelkastje waar wij regelmatig dankbaar gebruik van maken om een koud flesje frisdrank kopen.
Grappig is dat elk dorp z'n eigen industrie heeft. Zo komen we in een dorp waarbij ze allemaal bouwen aan vrachtauto's.
De één heeft alleen maar uitlaten, de ander alleen maar sturen :-)
Wat er niet is, is riolering of vuilnisbakken. Alles ligt op straat, letterlijk alles. Soms loopt de riolering dwars door een dorp heen, een open riool, met alle geuren die daar bij horen.
We zien overal achterkanten van 'wild' plassers. Gelukkig zoeken ze voor het 'poepen' een minder open plekje, uitgezonder een aantal kinderen. Plassende vrouwen heb ik niet gezien. Überhaupt zie je minder vrouwen dan mannen op straat.
Mensen op het platteland land maken gebruik van een soort van bio systeem. Ze maken van de koeienmest, want de heilige koeien lopen overal rond hier, plakkaten die ze drogen en als brandstof gebruiken.

Onderweg zijn we bij een markt gestopt. Wat een beleving!
Prachtige groenten en fruit, kruisbessen in het formaat van tennisballen, maar ook de bloemkolen in dat formaat.
Mensen zitten voornamelijk op de grond tussen hun waren. Een pad is moeilijk te vinden, maar het lukt.
De mensen zijn supervriendelijk. Ron en ik worden weer veel voor een fotomoment gevraagd.
Tussen de markt kooplui is een vriendelijke, soms plagerig interactie. Ze wedijveren met elkaar hoe ze onze aandacht kunnen krijgen.
Regelmatig zie ik meisjes die verlegen en bescheiden naar mij kijken. Als ik dan glimlach en contact maak, zie je de gezichtjes stralen. Bij enkelen vraag ik of ik een foto van ze mag maken, dat mag altijd. Ze voelen zich vereerd. De mannen zijn wat minder bescheiden. Sommige zijn ronduit brutaal, maar wel vriendelijk. Een enkele durft het aan om te vragen met mij op de foto te mogen. De brutaalste durft zelfs zijn arm om mij heen te slaan en mijn schouder vast te houden voor de foto.
Ik voel me hier zoals koningin Maxima zich moet voelen. Dat roept wel tegenstrijdige gevoelens op, zo van kijk mij nu hier, de rijke westerling.

De gids geeft aan dat we inderdaad een sensatie voor de bevolking zijn omdat we uit Europa komen en ze dat niet vaak zien.

Behalve al die aandacht en vriendelijkheid, zie ik ook enkele andere blikken.
Er zijn een aantal mannen, waarbij ik duidelijk de minachting op hun gezicht zie. Vooralsnog hebben we daar geen 'last' van gehad. Toch kan ik me hun verzet heel erg goed voorstellen, ik voel me ook te 'rijk'.

Gisteravond liepen we nog even met vieren door het dorpje. Er was een kraampje dat chips verkocht. We hebben daar 12 zakjes chips van 5 roepie per stuk gekocht. 5 roepie is ongeveer 7 cent!
Wat ik leuk vind is om in contact te komen met kinderen.....

De eerste keer dat ik het zag schrok ik oprecht. Ik zie hier overal hakenkruizen! het blijkt een oud hindoeïstisch symbool te zijn. Al eeuwen voor de tweede wereldoorlog in gebruik. Het heeft hier dus een religieuze betekenis en is niet beladen.

Later meer, ik moet gaan ontbijten!