nog iets meer dan een week voor vertrek...

Het is maandag 24 oktober 23.44 uur en ik lig thuis in mijn bed.

Over iets meer dan een week vertrek ik samen met Ron, mijn vriend, naar Delhi voor een rondreis van 17 dagen door Noord-India. Het zal voor zich spreken dat ik er erg veel zin in heb. Vandaag een mail ontvangen dat mijn visum opgestuurd is. Fijn, hopelijk vergeten ze mijn paspoort niet mee te sturen, is namelijk wel handig om te hebben. Tot zover trouwens dat je je paspoort nooit af mag geven...Iedereen doet dat bij een visumaanvraag, zonder blikken of blozen! Tja en als iedereen dat doet, doe ik dat dus blijkbaar ook :-o Mocht je geen paspoort hebben maar wel nodig, dan ga je daar toch gewoon werken! Krijg je er genoeg per dag, zit er vast wel een met een gelijkende foto bij. Kun je meteen je eigen biometrische scan laten maken. In elk geval ben ik zo (mits de verzending zonder problemen verloopt) trotse eigenaar van mijn eigen gezichtscan en al mijn vingerafdrukken! Wel een anti climax. Ik had minstens een groot futuristisch apparaat verwacht, een beetje zoals zo'n 360° röntgen apparaat bij de tandarts of zo. Maar alles behalve dat!
Een lieve indiase jonge man (Ron denkt homo) met een indrukwekkende paarse tulband gaf aanwijzigingen hoe ik moest gaan zitten, zodat het blauwe ikea-achtige lampje van 10x1 m'n gezicht bescheen. Vervolgens linkerhand, rechterhand en tenslotte m'n duimen op het glazen schermpje voor de afdrukken. Even wachten en weer een bliepje dichter bij india.

Toch ook wel even spannend, al die eisen. Ik voel dan een beoordeling en de dreiging dat ze er achter komen dat ik vroeger een lippenstift bij de hema heb meegenomen zonder te betalen :-0. (Die ik nooit heb durven gebruiken omdat ik alsnog betrapt kon worden) Gelukkig denk ik geen beren uit de kast te verwachten waarop mijn visum geweigerd kan worden, hooguit een teddybeer :-). Dus dat komt wel goed.

Het is even puzzelen hoe zo'n blog werkt. Tussendoor opslaan lijkt niet handig, dan kan ik niet makkelijk meer wijzigen. Behalve af en toe wat warrigheid die rechtstreeks vanuit mijn hoofd op 'papier' komt maakt de auto correctie het nodig terug te lezen en aan te passen. Het zal vast aan mij liggen en vermoedelijk simpel zijn. (Als ik terug ben van mijn reis zal ik vast alles snappen) Emoticons werken niet, das wel jammer.



Morgen kijk ik wel weer opnieuw hoe het precies werkt en hoe ik het online krijg! Voor nu tijd om te gaan slapen.

Truste :-x



Feitelijk is het al morgen. In het echt een klein uurtje later. De adrenaline blijft door mn lijf stromen.

Allerlei gedachten spoken door mijn hoofd. Wil ik wel een blog? Ben ik te impulsief hierin gedoken? Wie gaat het lezen? Ga ik dit trouw bijhouden? Gaat dat dan ten koste van mijn vakantie? Waarom dan geen vlog en wel een blog?

Afgelopen uur piekerend, maar nuttig besteed.

Schrijven is mijn ding.....het helpt mij mijn gedachten te ordenen. Daardoor kan ik verwerken. Wie het wil lezen? Maakt me niet uit. Niemand of iedereen. Hoewel 'iedereen' niet zo fijn voelt. Ik voel me geremd als ik met een 'beroepshouding' zou moeten bloggen. Dus geen doelgroep van mijn werk.

Ik zie wel op tegen de armoede die ik in India tegen ga komen. In de voorbereiding op mijn reis ben ik al een tijdje op zoek naar feiten en weetjes. Dat helpt een stukje. Een blog doet hopelijk de rest. Geen vlog, niet omdat ik daar iets op tegen heb, maar om mezelf terug te moeten zien brengt me altijd een beetje in de war. Van binnen zie ik er anders uit dan op de foto of film. Jonger en vlotter :-):-):-). Maar dat zal voor zich spreken. Of ik mijn blog trouw bij ga houden? Geen idee. Misschien wel; het maakt me wel altijd blij om te mogen schrijven :-). Dus wie weet.....

Tot morgen :-)